I znów Global Day Of Code Retreat

Kolejny rok mija i kolejny Global Day of Code Retreat już za nami. W tym roku planowałem początkowo uczestniczyć w tym evencie w Wolfsburgu, ale ostatecznie wybrałem Berlin, aby się trochę zorientować, jak wygląda tamtejsza sytuacja projektowa i mieszkaniowa. A CR to zawsze dobra okazja do tego. To już kolejny raz (6ty, jeśli nie licząc jakiś mniejszych, wewnętrznych inicjatyw), kiedy biorę udział w tego typie wydarzeniu, więc widzę jak się ono zmienia w czasie. Rok temu prawie 200 miast na całym świecie organizowało CR, a w tym było 165 lokalizacji. Tendencja więc spadkowa.

Jako że Berlin uchodzi za bardzo Europejskie miasto(o czym wspominałem już kiedyś w poprzedniej relacji), spotkanie było prowadzone po angielsku. Jednak w międzyczasie można było usłyszeć sporo języka niemieckiego, jaki i polskiego:) Zaczęliśmy więc od sortowania uczestników bąbelkowo, aby zorientować się kto jest mocny w TDD, pair programingu, a kto jest kompletnie świeży. No i w ten sposób najlepsi zasiedli do wspólnego stanowiska pracy z kompletnymi świeżakami. Nie ma to jak nauczanie innych:)

W pierwszej sesji dostałem więc niemieckiego studenta, który w javie pisze od święta, studiuje coś tam powiązane z medycyną, a na co dzień klepie w php. Używa do tego Vim’a. Jest on do niego tak przyzwyczajony, że korzysta z ichniejszych skrótów klawiszowych bezpośrednio w Eclipsie. Byłem pod wrażeniem, choć wątpię, aby była to optymalna droga do wykorzystania w pełni możliwości Eclipse’a.

Drugą sesję pokodowałem z przyjacielem Szymonem, z którym wspólnie przyjechałem do Berlina. Pobawiliśmy się trochę Scalą, ale nie szło nam jakoś najlepiej. Na pewno jeszcze sporo czasu trzeba zainwestować w poznawanie tego języka, aby móc z niego swobodnie korzystać. Niestety kiepska pogoda w ostatnim czasie, brak śniegu i gorączka przedświąteczna, nie jest najlepszym czasem do nauki nowych rzeczy. Dlatego kurs na Courserze sobie troszkę odpuściłem:(

Trzecią sesję miałem sposobność spędzić z pewnym Syryjczykiem, który na co dzień jest adminem, ale chciałby robić jakieś przyjemniejsze rzeczy. Ta sesja była dla mnie bardzo wymagająca pod względem komunikacji, ze względu na mój nienajlepszy angielski, ciężki w zrozumieniu angielski partnera i jego trochę słabą wiedzę w zakresie Javy. Myślę, że ziomek się sporo ode mnie nauczył.

Po trzeciej sesji była mała retrospekcja. W grupach 3 osobowych, mieliśmy napisać na kartkach, co się nauczyliśmy i co chcielibyśmy się nauczyć. Kartki przykleiliśmy na szybę i chwilę o tym dyskutowaliśmy.

Później była przerwa obiadowa. Były kanapki, a nie porządny ciepły, pyszny obiad jak to jest w formule tego wydarzenia zapisane. No ale trudno, nie to jest przecież najważniejsze.

Na 4tej sesji znów próbowałem pisać w Scali z innym nowopoznanym kolegą z Wrocławia. Tutaj trochę ciężko było nam dojść do porozumienia, gdyż zmierzaliśmy w innych kierunkach: ja kładłem nacisk na TDD, a kolega na implementację i lukier składniowy, jak to można by lepiej i ładnie zrobić w Scali.

Po czwartej sesji musieliśmy jednak opuścić warsztaty. Podziękowania dla globalnych i kontynentalnych sponsorów wydarzenia, a także dla sponsora w Berlinie: ImmobilienScout24, gdzie odbywał się event. Podziękowania również dla Martina Klose (@martinklose), który jak zwykle stanął na wysokości zadania i dobrze poprowadził kolejny raz to wydarzenie.

A co się zmienia, jeśli chodzi o Code Retreat? W Berlińskiej edycji zastosowano fajny pomysł przy rejestracji. Należało zapłacić 15 Euro, które było później zwracane, gdy uczestnik się pojawił na spotkaniu. Motywowało to ludzi do przychodzenia, gdy już byli zapisani, a gdyby naprawdę coś komuś nagłego wypadło, to strata 15 E jest do przełknięcia. Uważam to za super pomysł.

Ponadto zauważyłem, że osoby bardziej doświadczone w TDD i w formule Code Retreat już nie tak licznie w nim uczestniczą. Może to wynika z braku chęci nauczania innych, lub są już zmęczenie problemem gry w życie? Albo stwierdzają, że już nic nowego nie mogą się nauczyć i wybierają inne, ciekawsze aktywności w tym czasie. Ciężko mi to oceniać, ale wydaje mi się, jakby młodsi niedoświadczeni uczestnicy byli bardziej widoczni na tego typu wydarzeniach. To oznacza, że nadchodzą nowi, pełni zapału i żądzy wiedzy programiści, a więc tym bardziej nie można zostawać z tyłu…

Pierwszy Legacy Code Retreat

W sobotę miało miejsce niezwykle wydarzenie, mianowicie drugi Global Day of Code Retereat. Jako że niedawno było organizowane w Wolfsburgu to wydarzenie, postanowiono tym razem zrobić Legacy Code Retreat dla odmiany. Całość odbyła się z inicjatywy tych samych osób i w tym samym miejscu i sponsoringu.

Podczas Legacy Code Retreat pracuje się z już gotowym kodem, który można znaleźć na githubie: Trivia Game. Kod jest przygotowany w kilku językach i jest właściwie nie testowany. Osiągnięto to za pomocą metod zwracających void, wymieszaniu wyświetlania wyników z logiką, niejasne przeznaczenie zmiennych i boską klasę. Zadaniem uczestników jest ogarnięcie tego chaosu programując w parach.

Miałem dobre przeczucie podczas pierwszej sesji, aby początkowo stworzyć test testujący integracyjnie to co jest. Z założenia aktualny stan jest fachowo poprawny, więc nawet jak się widzi coś w kodzie co wydaje się nie prawdą, należy to zaakceptować. Taki całościowy test nazywa się Golden Master. Najlepiej stworzyć ich kilka i nie mogą one nigdy być czerwone, gdy będziemy modyfikować kod.

Jak już mamy kilka testów, możemy zacząć refaktoring. Najlepiej taki, do którego wsparcie daje nam IDE, gdyż wtedy nie powinniśmy nic zniszczyć. I tak powoli można pisać bardziej szczegółowe testy, konkretnych metod.

Podczas Legacy Code Retreat można ćwiczyć m.in. następujące rzeczy:

• tworzenie Golden Master
• pisanie testów dla nietestowanego kodu
• testowanie poprzez partial mocking (nazywane również Subclass To Test)
• refaktoring do kodu obiektów
• refkatoring do kodu czysto funkcyjnego
• refaktoring do ValueObjects

Miałem podczas warsztatów okazję przez dwie sesje pracować z kodem Scalowym. Jednak słabe wsparcie środowiska i mała przerwa w eksplorowaniu tegoż języka, sprawiły, że było bardzo ciężko przemieścić się do przodu. Inna sprawa to standardowe ułomności Eclipse’a, ale to już zasługuje na osobny post. Podczas kilku sesji korzystałem też z IntelliJ IDEA i tam już było trochę lepiej. Więcej nie opisuję, aby nie psuć wam ewentualnej zabawy z Legacy kodem, podczas warsztatów, które sami u siebie zorganizujecie.

Co do jakości i organizacji eventu nie ma się do czego przyczepić. Nie było problemów ze stołami, przedłużaczami, rzutnikami. Były naklejki z imionami, odliczanie czasu podczas każdej sesji, kanapki na śniadanie, kawa, herbata, soki, Club Mate i inne napoje. Obiad również był dobry, ciepły, wystarczył dla wszystkich i jednocześnie nie wiele się zmarnowało. Zabrakło mi jedynie videokonferencji z innymi miastami, jak to było rok temu. A to ja w sumie mogłem podsunąć pomysł organizatorom. Niestety jakoś mi to uciekło.

Osobiście wolę tworzyć nowy kod, niż grzebać w starym, tym bardziej w Legacy. Z tego powodu impreza podobała mi się trochę mniej niż typowy Code Retreat. Z drugiej strony, w naszej profesji umiejętność pracy z nieswoim kodem jest właściwie niezbędna i trzeba ją wykorzystywać od czasu do czasu. Oby taki sytuacji było jak najmniej, więc dbajmy o to, aby nie tworzyć Legacy Kodu.

I po Global Day of Code Retreat 2011 w Krakowie

W sobotę 3ciego grudnia miało miejsce ciekawe wydarzenie: Global Day of CodeRetreat. Czym jest samo CodeRetreat można poczytać w moim wpisie z przed ponad roku: Wrażenia po CodeRetreat we Wrocławiu. Kilka miast przypadkiem zaczęło organizować u siebie tego typu imprezę akurat 3ciego grudnia. Postanowiono więc, tą datę ochrzcić Globalnym Dniem CodeRetreat’a i zaczęto masowo organizować to wydarzenie na całym świecie. Kraków był jednym z Polskich miast (zaraz obok Łodzi, Poznania i Warszawy), który zorganizował „Rekolekcje Kodu” i postanowiłem się tam wybrać.

Miałem okazję pokodować ze znajomymi jak i z kompletnie obcymi osobami. Zdziwiło mnie, że mimo iż wielokrotnie podchodziłem do problemu Gry w życie Conwaya (na poprzednich CR’ach jak i w domu), to i tak poznałem kolejne, nowe sposoby, jak można ugryźć problem. W wolnej chwili trzeba będzie jeszcze sprawdzić kilka rozwiązań.

Podczas wydarzenia udało mi się m.in. wraz z Tomkiem Kaczanowskim nie używać w ogóle myszki. Po prostu ją wyłączyliśmy. Trochę touchpad w laptopie przeszkadzał (muszę w końcu poszukać, czy da się go jakoś wyłączyć) ale udało się. Trochę innych skrótów klawiaturowych używaliśmy, dzięki czemu można było się „wymienić” znanymi hotkey’ami.

Miałem również okazję popisać w C# z którego na co dzień nie korzystam. W tym języku pozytywnie zaskoczył mnie LINQu po tym, jak spory kawałek brzydkiego kodu z zagłębionymi wcięciami został jednym skrótem klawiaturowym zamieniony na 2 linijki kodu! Był on czytelny, przypominał Fluent Interface i dało się go zrozumieć. Nie wiem czy jest dostępny mechanizm odwrotny – na pewno byłby przydatny dla poczatkujących programistów i chcących poznać ten język.

Ciekawą techniką okazało się również TDD as if you meant it czyli pisanie całego kodu w teście i dopiero na końcu jego ekstrahowanie do metod i osobnych klas na zewnątrz. Ciekawe podejście, podczas którego trzeba nagiąć nasze przyzwyczajenia i pisać kod produkcyjny w metodzie testowej. Niebezpieczeństwem tej metody jest rzecz o której ktoś na sali wspominał, że testy były zielone, ale kod był dalej w testach. Więcej informacji odnośnie tej techniki: na coderetreat.org, cumulative-hypotheses.org i gojko.net.

Miałem również okazję poćwiczyć ping pong’a, gdzie piszemy test dla drugiej osoby, a ta wykonuje implementację, refaktoring i test dla nas. Moje osobiste odczucie jest takie, że staramy się wtedy „odbić” piłeczkę tak, aby drugiemu ciężko było ją „odebrać”. Prowadzi to często do tego, że jedna osoba spędza większość czasu przed klawiaturą, a druga staje się mniej aktywna. No i mogą powstawać wtedy potworki. Przykład poniżej:

Kasowałem kod po każdej z sesji, ale tego screen’a musiałem zrobić :) Co fajniejsze, w tym kodzie jest błąd. Na szczęście udało się go znaleźć, ale na refaktoryzację już zabrakło czasu.

Kolejnym pozytywnym zaskoczeniem dla mnie było to, że coraz więcej osób korzysta / chce korzystać z IntelliJ Idea. Ludzie albo mają dość Eclipse’a, który czasami zachowuje się niedeterministycznie, albo zauważają potęgę IDEI. Żeby tylko jeszcze pracodawcy chętnie w nią inwestowali...

W trakcie jednej z przerw łączyliśmy się przez Skype’a z Nowym Yorkiem i Łodzią, gdzie również odbywało się CodeRetreat. Można było chwilę pożartować i poczuć, że jest to to globalne wydarzenie i że gdzieś indziej ludzie również bawią się wspólnie kodujac. Ogółem do zabawy przyłączyło się 90 miast i około 2200 developerów.

Organizacyjne event w Krakowie był dobrze przygotowany. Mi zabrakło informacji, że tak naprawdę zaczynamy od godziny 9 a nie od 8. Zawsze to by człowiek chwilę dłużej pospał, zwłaszcza gdy się wyjeżdża o 5tej rano z Wrocławia. Niewyspanie dawało chwilami o sobie znać.

Obiad był i nie była to pizza, więc wymaganie podstawowe warsztatów zostało zachowane. Nie był to też obiad w stylu restauracyjnym, ale za to można było wziąć dokładkę. Szybko jednak zabrakło soków i w ogóle nie było herbaty (o dziwo nie wszyscy piją kawę). Początkowo panował mały organizacyjny chaos, ale po 9 godzinie szło już sprawnie. Osobiście trochę nie podobały mi się pytania na retrospektywie (w stylu ile osób robiło coś tam), gdyż to nie zachęca do opisywania swoich odczuć z danej sesji. Ogólne pytanie w stylu: „jak odczucia?” sprawdziło by się lepiej. We Wrocławiu rok temu działało.

Ogólnie całe wydarzenie wypadło bardzo pozytywnie. Widać, ze coraz szerzej techniki programowania w parach jak i TDD są znane wśród programistów. Motywuje to do dalszego działania i zgłębiania tematu.