I znów Global Day Of Code Retreat

Kolejny rok mija i kolejny Global Day of Code Retreat już za nami. W tym roku planowałem początkowo uczestniczyć w tym evencie w Wolfsburgu, ale ostatecznie wybrałem Berlin, aby się trochę zorientować, jak wygląda tamtejsza sytuacja projektowa i mieszkaniowa. A CR to zawsze dobra okazja do tego. To już kolejny raz (6ty, jeśli nie licząc jakiś mniejszych, wewnętrznych inicjatyw), kiedy biorę udział w tego typie wydarzeniu, więc widzę jak się ono zmienia w czasie. Rok temu prawie 200 miast na całym świecie organizowało CR, a w tym było 165 lokalizacji. Tendencja więc spadkowa.

Jako że Berlin uchodzi za bardzo Europejskie miasto(o czym wspominałem już kiedyś w poprzedniej relacji), spotkanie było prowadzone po angielsku. Jednak w międzyczasie można było usłyszeć sporo języka niemieckiego, jaki i polskiego:) Zaczęliśmy więc od sortowania uczestników bąbelkowo, aby zorientować się kto jest mocny w TDD, pair programingu, a kto jest kompletnie świeży. No i w ten sposób najlepsi zasiedli do wspólnego stanowiska pracy z kompletnymi świeżakami. Nie ma to jak nauczanie innych:)

W pierwszej sesji dostałem więc niemieckiego studenta, który w javie pisze od święta, studiuje coś tam powiązane z medycyną, a na co dzień klepie w php. Używa do tego Vim’a. Jest on do niego tak przyzwyczajony, że korzysta z ichniejszych skrótów klawiszowych bezpośrednio w Eclipsie. Byłem pod wrażeniem, choć wątpię, aby była to optymalna droga do wykorzystania w pełni możliwości Eclipse’a.

Drugą sesję pokodowałem z przyjacielem Szymonem, z którym wspólnie przyjechałem do Berlina. Pobawiliśmy się trochę Scalą, ale nie szło nam jakoś najlepiej. Na pewno jeszcze sporo czasu trzeba zainwestować w poznawanie tego języka, aby móc z niego swobodnie korzystać. Niestety kiepska pogoda w ostatnim czasie, brak śniegu i gorączka przedświąteczna, nie jest najlepszym czasem do nauki nowych rzeczy. Dlatego kurs na Courserze sobie troszkę odpuściłem:(

Trzecią sesję miałem sposobność spędzić z pewnym Syryjczykiem, który na co dzień jest adminem, ale chciałby robić jakieś przyjemniejsze rzeczy. Ta sesja była dla mnie bardzo wymagająca pod względem komunikacji, ze względu na mój nienajlepszy angielski, ciężki w zrozumieniu angielski partnera i jego trochę słabą wiedzę w zakresie Javy. Myślę, że ziomek się sporo ode mnie nauczył.

Po trzeciej sesji była mała retrospekcja. W grupach 3 osobowych, mieliśmy napisać na kartkach, co się nauczyliśmy i co chcielibyśmy się nauczyć. Kartki przykleiliśmy na szybę i chwilę o tym dyskutowaliśmy.

Później była przerwa obiadowa. Były kanapki, a nie porządny ciepły, pyszny obiad jak to jest w formule tego wydarzenia zapisane. No ale trudno, nie to jest przecież najważniejsze.

Na 4tej sesji znów próbowałem pisać w Scali z innym nowopoznanym kolegą z Wrocławia. Tutaj trochę ciężko było nam dojść do porozumienia, gdyż zmierzaliśmy w innych kierunkach: ja kładłem nacisk na TDD, a kolega na implementację i lukier składniowy, jak to można by lepiej i ładnie zrobić w Scali.

Po czwartej sesji musieliśmy jednak opuścić warsztaty. Podziękowania dla globalnych i kontynentalnych sponsorów wydarzenia, a także dla sponsora w Berlinie: ImmobilienScout24, gdzie odbywał się event. Podziękowania również dla Martina Klose (@martinklose), który jak zwykle stanął na wysokości zadania i dobrze poprowadził kolejny raz to wydarzenie.

A co się zmienia, jeśli chodzi o Code Retreat? W Berlińskiej edycji zastosowano fajny pomysł przy rejestracji. Należało zapłacić 15 Euro, które było później zwracane, gdy uczestnik się pojawił na spotkaniu. Motywowało to ludzi do przychodzenia, gdy już byli zapisani, a gdyby naprawdę coś komuś nagłego wypadło, to strata 15 E jest do przełknięcia. Uważam to za super pomysł.

Ponadto zauważyłem, że osoby bardziej doświadczone w TDD i w formule Code Retreat już nie tak licznie w nim uczestniczą. Może to wynika z braku chęci nauczania innych, lub są już zmęczenie problemem gry w życie? Albo stwierdzają, że już nic nowego nie mogą się nauczyć i wybierają inne, ciekawsze aktywności w tym czasie. Ciężko mi to oceniać, ale wydaje mi się, jakby młodsi niedoświadczeni uczestnicy byli bardziej widoczni na tego typu wydarzeniach. To oznacza, że nadchodzą nowi, pełni zapału i żądzy wiedzy programiści, a więc tym bardziej nie można zostawać z tyłu…

Pierwszy Legacy Code Retreat

W sobotę miało miejsce niezwykle wydarzenie, mianowicie drugi Global Day of Code Retereat. Jako że niedawno było organizowane w Wolfsburgu to wydarzenie, postanowiono tym razem zrobić Legacy Code Retreat dla odmiany. Całość odbyła się z inicjatywy tych samych osób i w tym samym miejscu i sponsoringu.

Podczas Legacy Code Retreat pracuje się z już gotowym kodem, który można znaleźć na githubie: Trivia Game. Kod jest przygotowany w kilku językach i jest właściwie nie testowany. Osiągnięto to za pomocą metod zwracających void, wymieszaniu wyświetlania wyników z logiką, niejasne przeznaczenie zmiennych i boską klasę. Zadaniem uczestników jest ogarnięcie tego chaosu programując w parach.

Miałem dobre przeczucie podczas pierwszej sesji, aby początkowo stworzyć test testujący integracyjnie to co jest. Z założenia aktualny stan jest fachowo poprawny, więc nawet jak się widzi coś w kodzie co wydaje się nie prawdą, należy to zaakceptować. Taki całościowy test nazywa się Golden Master. Najlepiej stworzyć ich kilka i nie mogą one nigdy być czerwone, gdy będziemy modyfikować kod.

Jak już mamy kilka testów, możemy zacząć refaktoring. Najlepiej taki, do którego wsparcie daje nam IDE, gdyż wtedy nie powinniśmy nic zniszczyć. I tak powoli można pisać bardziej szczegółowe testy, konkretnych metod.

Podczas Legacy Code Retreat można ćwiczyć m.in. następujące rzeczy:

• tworzenie Golden Master
• pisanie testów dla nietestowanego kodu
• testowanie poprzez partial mocking (nazywane również Subclass To Test)
• refaktoring do kodu obiektów
• refkatoring do kodu czysto funkcyjnego
• refaktoring do ValueObjects

Miałem podczas warsztatów okazję przez dwie sesje pracować z kodem Scalowym. Jednak słabe wsparcie środowiska i mała przerwa w eksplorowaniu tegoż języka, sprawiły, że było bardzo ciężko przemieścić się do przodu. Inna sprawa to standardowe ułomności Eclipse’a, ale to już zasługuje na osobny post. Podczas kilku sesji korzystałem też z IntelliJ IDEA i tam już było trochę lepiej. Więcej nie opisuję, aby nie psuć wam ewentualnej zabawy z Legacy kodem, podczas warsztatów, które sami u siebie zorganizujecie.

Co do jakości i organizacji eventu nie ma się do czego przyczepić. Nie było problemów ze stołami, przedłużaczami, rzutnikami. Były naklejki z imionami, odliczanie czasu podczas każdej sesji, kanapki na śniadanie, kawa, herbata, soki, Club Mate i inne napoje. Obiad również był dobry, ciepły, wystarczył dla wszystkich i jednocześnie nie wiele się zmarnowało. Zabrakło mi jedynie videokonferencji z innymi miastami, jak to było rok temu. A to ja w sumie mogłem podsunąć pomysł organizatorom. Niestety jakoś mi to uciekło.

Osobiście wolę tworzyć nowy kod, niż grzebać w starym, tym bardziej w Legacy. Z tego powodu impreza podobała mi się trochę mniej niż typowy Code Retreat. Z drugiej strony, w naszej profesji umiejętność pracy z nieswoim kodem jest właściwie niezbędna i trzeba ją wykorzystywać od czasu do czasu. Oby taki sytuacji było jak najmniej, więc dbajmy o to, aby nie tworzyć Legacy Kodu.

Kolejny Code Retreat

Dzisiaj wziąłem po raz kolejny udział w imprezie spod znaku Code Retreat. Tym razem odbył się on w Wolfsburgu – czyli mieście największego europejskiego koncernu samochodowego. Zorganizowany został on przez znajomych z pracy, a sponsorem była firma T-Systems on site.

Podczas początkowych sesji mogłem podzielić się swoją wiedzą z zakresu programowania w parach, TDD, baby steps, pisania dobrych testów i znajomości IDE. Nie ma się tu co rozpisywać, bo ciekawsze działo się później.

Postanowiłem wykorzystać obecność fanatyków Scali i trochę się poduczyć tegoż języka. Zdobyta wiedza przyda się przy realizacji kursu: Functional Programming Principles in Scala. Kto się jeszcze nie zapisał, ma jeszcze szansę. Więcej o kursie można poczytać na scala.net.pl. Podczas mojej pierwszej scalowej sesji, udało mi się sporo samemu napisać i odświeżyć jakieś stare wiadomości na temat tego języka. Część wymagań nawet działała. Szkoda jednak, że Eclipse dalej kuleje w tym temacie. Mam nadzieję, że z Ideą będzie lepiej.

Podczas mojej drugiej sesji skalowej programowałem razem z jeszcze większym wyjadaczem (fanatykiem) tego języka. Było więc co chłonąć. Podczas tej sesji (w ogólności) ćwiczyliśmy pisanie bez pętli, co w Scali nie jest jakimś utrudnieniem. Udało nam się całą logikę zakodować wraz z testami i bez pętli, w czasie krótszym niż 45 minut i z wyjaśnieniem mi, jak działa ta cała magia! Co chwilę wlepiałem swoje ślepia w ekran, dziwiąc się, co ‘to’ lub ‘tamto’ robi, oraz próbując zrozumieć, czy to aby na pewno pokrywa wszystkie wymagania. Jestem pod bardzo dużym wrażeniem tej sesji. Teraz trzeba na spokojnie (albo pod wpływem ;) ) poznać wykorzystane mechanizmy tegoż języka, aby móc je później efektywnie stosować.

Wyniesione doświadczenie z tej sesji, pozwoliło mi jeszcze podczas ostatniego sparowania, ponownie zakodować wszystkie reguły gry. Czasem lubię się droczyć, z moimi partnerami podczas Code Retreat. Zwłaszcza przy ping pongu staram się tak odbić piłeczkę, aby się później dużo nie narobić, a jedynie obserwować, jak ktoś się męczy. Tym razem coś poszło nie tak, gdyż sam musiałem się napocić. O dziwo udało się po raz drugi dojść do końca, bez większych problemów, że coś nie działa i nie wiadomo dlaczego. Dodatkowo nie można było rozmawiać podczas tej sesji, co stanowiło dodatkowe utrudnienie. Spotkałem się z nim po raz pierwszy i przekonałem się, ile rzeczy można przekazać niewerbalnie.

Podsumowując wypadło super. Był to mój 6ty CodeRetreat (licząc te oficjalne jak i te zamknięte). Obiad był na wypasie, ciepły z dużymi możliwościami wyboru dania i z deserem. Również było sporo owoców (zamiast ciasteczek) i możliwość zjedzenia śniadania (jak ktoś nie zdążył rano). Ważnym punktem (który był strzałem w dziesiątkę) była Club Mate. Pomogła ona zebrać siły na ten jakże wyczerpujący wysiłek intelektualny, jakim jest Code Retreat. Nieźle się naYerbałem, a w ogólnym rozrachunku, to cała skrzynka poszła. Uważam, że napój ten, powinien wejść do formuły Code Retreat ;)

Teraz pozostaje już tylko czekać, na drugi Global Day of Coderetreat, który w tym roku przypada 8 grudnia. Rok temu 94 miasta wzięły w tym udział, a cel na ten rok to 200 miast. Zobaczymy czy się uda i jak spędzę ten dzień.

Code Retreat w Berlinie

W Niedzielę 3ciego czerwca wziąłem udział w warsztatach Code Retreat w Berlinie. Był to mój nie pierwszy udział w tego typu „imprezie”, ale pierwszy raz było to za granicą i w otwartej formie jednoczenie (wcześniej zorganizowaliśmy sobie CR w pracy). Co mnie bardzo zaskoczyło to wielka różnorodność kulturowa. Spodziewałem się, że event będzie prowadzony w języku niemieckim, ale jak się okazało w Berlinie mieszka sporo ludzi, którzy nie mówią w tym języku. Z drugiej strony, jak się okazało, łatwiej jest mówić o typowo technicznych sprawach w języku angielskim.

Pierwszą sesję kodowałem z Carlosem z Portugali. Przykładowo on mimo prawie rocznego już tutaj pobytu nie używał Niemieckiego, a w pracy oficjalnym językiem jest angielski, ze względu na sporą różnorodność kulturowa. Kodowaliśmy w Rubym, tzn. miałem okazję zobaczyć jak to można robić i poznać podstawy podstaw, ale ogółem nic konkretnego. Generalnie w Portugalii jest podobna sytuacja jak w Polsce, tzn. projekty są, praca jest, ale lepiej być gdzieś indziej.

Druga sesję miałem okazję po kodować z Grzegorzem Dziemidowiczem. W końcu była możliwość się poznania i sprawdzenia się przy klawiaturze. Była to moja najbardziej produktywna sesja podczas tego dnia jak i chyba podczas wszystkich Code Retreat’ów w jakich brałem udział. Obaj dobrze się poruszaliśmy po IntelliJ IDEA, była super komunikacja, zbliżone pomysły na design (czyli nie wiele konfliktów) i szybka ewolucja designu (ekstrakcja osobnych klas dla żywych i umarłych komórek, przeniesienie do nowych klas odpowiednich implementacji).

Udało mi się sprzedać fajnego hotkey’a do Idei. Mianowicie zamiast pisać assercję, można napisać warunek, jaki chcemy sprawdzić (tak jak by to był zwykły if), zaznaczyć tekst, wcisnąć Alt + Enter i wybrać opcję „Create JUnit Assertion”, aby zamienić porównanie w wywołanie odpowiedniej metody. Screen poniżej.

Podczas kolejnej sesji (tym razem z Łukaszem Balamutem) jak drugi raz pokazywałem ten skrót, to odkryliśmy, że nie zawsze on działa. Teraz jak to sprawdzałem, to doszedłem do tego, że jak zaznaczymy tekst od lewej do prawej, to popup pokazuje się bez tej (i innych opcji). Na szczęście ktoś już zgłosił ten błąd: IDEA-86707.

Z Łukaszem ćwiczyliśmy pisanie w Javie, przy czym na napisanie testu mieliśmy tylko dwie minuty. Jak stoper dochodził do końca, a my nie zdążyliśmy skończyć testu, to trzeba było usunąć kod i zacząć od nowa. Później analogicznie robiliśmy z implementacją. Ćwiczenie to miało na celu tworzenie małych prostych testów i prostej implementacji. Mi się kilka razy nie udało skończyć testu, gdyż nie była to moja klawiatura i bardzo ciężko mi się tworzyło test „na szybko”. Dla mnie pisanie testu, to czas w którym intensywnie myślę, co chcę testować, jak, jaką nazwę dobrać i czy test jest poprawny. Dwie minuty to troszkę za mało, nawet jak test jest niewielki.

Później trochę się posprzeczaliśmy na temat używania słówka should na początku nazwy każdej metody testowej. Łukasz twierdzi, że kiedyś było test (bo musiało być), a teraz ten „noise” zamieniliśmy na should i jak czytamy nazwy niedziałających testów, to i tak pomijamy ten prefiks.

Później wyskoczyliśmy całą grupą na obiad. Poszliśmy na jakieś burgery w pobliskim bistro. Panie z za lady bardzo się zaskoczyły nagłym zmasowanym atakiem żądnych mięsa programistów w Niedzielę, gdyż wcześniej nikogo w tym barze nie było. Co prawda nie była to pizza, ale taki lepszy fast food, smaczny i sponsorowany przez Nokię. Była w tym czasie możliwość pogadania z innymi uczestnikami.

Po obiedzie miałem jeszcze okazję pokodować z Janem. Tym razem rozmawialiśmy po Niemiecku.

Ostanie dwie sesje były bardzo szalone. Postanowiliśmy zrobić coś, z czym spotkałem się pierwszy raz. Mianowicie 6 par postanowiło zacząć kodować w Javie i wykonywać rotację jednej osoby co 10 minut. Do tego nie skasowaliśmy kodu pomiędzy sesjami. Bardzo smutne było, gdy trafiałem co chwila na tą samą trefną implementację jednego z uczestników, jednak ciężko było mi przeforsować jemu inny sposób spojrzenia na problem i odpuściłem. Ciężko, zwłaszcza podczas drugiej sesji, przebiegało wdrożenie w to, co się dzieje w projekcie, gdyż przez 10 minut ktoś musiał wytłumaczyć / pokazać w którym miejscu jesteśmy, jak to implementujemy i coś dopisać. W momencie gdy udało się już dopchać do klawiatury, to przychodziła już nowa osoba na sąsiednie stanowisko i role się odwracały.

O dziwo prowadzący stwierdził, że pierwszy raz widział, że ludzie podczas ostatniej sesji są tak mocno ożywieni. I rzeczywiście tak było. Te częste rotacje powodowały, ze trzeba było dawać z siebie wszystko, a stres z tym związany na pewno powodował wydzielanie się motywująco – pobudzających substancji w naszym ciele.

Na koniec oczywiście retrospekcja z całego dnia, podziękowania, wymiana kontaktami i wypad na piwko. Tam to dopiero całość spływa z człowieka i można jeszcze pogadać w luźniejszej atmosferze. No i jeszcze było sporo dzielenia się wrażeniami z Marcinem Saneckim i Rafałem w drodze powrotnej.

Podziękowania dla sponsorów @nokia, @crealytics, @klosebrothers. Miejsce odbywania się imprezy było ciekawe, gdyż znajdowało się w niezbyt uroczej dzielnicy, a blok wyglądał jak była fabryka. Za to firma crealytics udostępniła małe przytulne biuro i Club Mate, które trzymało mnie cały dzień na nogach. Powinni wprowadzić ten napój w pracy obok / zamiast kawy. Ogółem organizacja była bardzo dobra, dojście oznaczone, a na ścianach wisiały ciągle reguły gry.

Podsumowując, poznałem ciekawą technikę wymiany rotacyjnej uczestników co 10 minut, z którą nie spotkałem się wcześniej. Podpatrzyłem kilka innych konwencji nazywania metod testowych i zorientowałem się jak wygląda praca w Berlinie (miasto start-up’ów), gdzie dominującym językiem jest angielski.

I po Global Day of Code Retreat 2011 w Krakowie

W sobotę 3ciego grudnia miało miejsce ciekawe wydarzenie: Global Day of CodeRetreat. Czym jest samo CodeRetreat można poczytać w moim wpisie z przed ponad roku: Wrażenia po CodeRetreat we Wrocławiu. Kilka miast przypadkiem zaczęło organizować u siebie tego typu imprezę akurat 3ciego grudnia. Postanowiono więc, tą datę ochrzcić Globalnym Dniem CodeRetreat’a i zaczęto masowo organizować to wydarzenie na całym świecie. Kraków był jednym z Polskich miast (zaraz obok Łodzi, Poznania i Warszawy), który zorganizował „Rekolekcje Kodu” i postanowiłem się tam wybrać.

Miałem okazję pokodować ze znajomymi jak i z kompletnie obcymi osobami. Zdziwiło mnie, że mimo iż wielokrotnie podchodziłem do problemu Gry w życie Conwaya (na poprzednich CR’ach jak i w domu), to i tak poznałem kolejne, nowe sposoby, jak można ugryźć problem. W wolnej chwili trzeba będzie jeszcze sprawdzić kilka rozwiązań.

Podczas wydarzenia udało mi się m.in. wraz z Tomkiem Kaczanowskim nie używać w ogóle myszki. Po prostu ją wyłączyliśmy. Trochę touchpad w laptopie przeszkadzał (muszę w końcu poszukać, czy da się go jakoś wyłączyć) ale udało się. Trochę innych skrótów klawiaturowych używaliśmy, dzięki czemu można było się „wymienić” znanymi hotkey’ami.

Miałem również okazję popisać w C# z którego na co dzień nie korzystam. W tym języku pozytywnie zaskoczył mnie LINQu po tym, jak spory kawałek brzydkiego kodu z zagłębionymi wcięciami został jednym skrótem klawiaturowym zamieniony na 2 linijki kodu! Był on czytelny, przypominał Fluent Interface i dało się go zrozumieć. Nie wiem czy jest dostępny mechanizm odwrotny – na pewno byłby przydatny dla poczatkujących programistów i chcących poznać ten język.

Ciekawą techniką okazało się również TDD as if you meant it czyli pisanie całego kodu w teście i dopiero na końcu jego ekstrahowanie do metod i osobnych klas na zewnątrz. Ciekawe podejście, podczas którego trzeba nagiąć nasze przyzwyczajenia i pisać kod produkcyjny w metodzie testowej. Niebezpieczeństwem tej metody jest rzecz o której ktoś na sali wspominał, że testy były zielone, ale kod był dalej w testach. Więcej informacji odnośnie tej techniki: na coderetreat.org, cumulative-hypotheses.org i gojko.net.

Miałem również okazję poćwiczyć ping pong’a, gdzie piszemy test dla drugiej osoby, a ta wykonuje implementację, refaktoring i test dla nas. Moje osobiste odczucie jest takie, że staramy się wtedy „odbić” piłeczkę tak, aby drugiemu ciężko było ją „odebrać”. Prowadzi to często do tego, że jedna osoba spędza większość czasu przed klawiaturą, a druga staje się mniej aktywna. No i mogą powstawać wtedy potworki. Przykład poniżej:

Kasowałem kod po każdej z sesji, ale tego screen’a musiałem zrobić :) Co fajniejsze, w tym kodzie jest błąd. Na szczęście udało się go znaleźć, ale na refaktoryzację już zabrakło czasu.

Kolejnym pozytywnym zaskoczeniem dla mnie było to, że coraz więcej osób korzysta / chce korzystać z IntelliJ Idea. Ludzie albo mają dość Eclipse’a, który czasami zachowuje się niedeterministycznie, albo zauważają potęgę IDEI. Żeby tylko jeszcze pracodawcy chętnie w nią inwestowali...

W trakcie jednej z przerw łączyliśmy się przez Skype’a z Nowym Yorkiem i Łodzią, gdzie również odbywało się CodeRetreat. Można było chwilę pożartować i poczuć, że jest to to globalne wydarzenie i że gdzieś indziej ludzie również bawią się wspólnie kodujac. Ogółem do zabawy przyłączyło się 90 miast i około 2200 developerów.

Organizacyjne event w Krakowie był dobrze przygotowany. Mi zabrakło informacji, że tak naprawdę zaczynamy od godziny 9 a nie od 8. Zawsze to by człowiek chwilę dłużej pospał, zwłaszcza gdy się wyjeżdża o 5tej rano z Wrocławia. Niewyspanie dawało chwilami o sobie znać.

Obiad był i nie była to pizza, więc wymaganie podstawowe warsztatów zostało zachowane. Nie był to też obiad w stylu restauracyjnym, ale za to można było wziąć dokładkę. Szybko jednak zabrakło soków i w ogóle nie było herbaty (o dziwo nie wszyscy piją kawę). Początkowo panował mały organizacyjny chaos, ale po 9 godzinie szło już sprawnie. Osobiście trochę nie podobały mi się pytania na retrospektywie (w stylu ile osób robiło coś tam), gdyż to nie zachęca do opisywania swoich odczuć z danej sesji. Ogólne pytanie w stylu: „jak odczucia?” sprawdziło by się lepiej. We Wrocławiu rok temu działało.

Ogólnie całe wydarzenie wypadło bardzo pozytywnie. Widać, ze coraz szerzej techniki programowania w parach jak i TDD są znane wśród programistów. Motywuje to do dalszego działania i zgłębiania tematu.

Wrażenia po CodeRetreat we Wrocławiu

W sobotę 23.10.2010 odbyło się pierwsze otwarte CodeRetreat w Polsce. Wyszło bardzo dobrze (nasuwa mi się tu pewne słowo „potęgujące emocje”, którego jednak nie chcę użyć ze względu na charakter bloga). Wyłącznym sponsorem była firma Tieto,  dzięki której całe wydarzenie miało taki a nie inny przebieg. Ale zacznijmy od początku.

Czym jest CodeRetreat? Jest to spotkanie warsztatowe, dla programistów, którzy w trakcie trwania ćwiczą programowanie w parach, tworzenie kodu wysokiej jakości i inne dobre praktyki. Spotkanie składa się z kilku sesji podczas których wspólnie tworzy się kod w parach. Nie chodzi o to aby, napisać jakiś działający program, tylko ćwiczyć pewne elementy programistycznego rzemiosła. Ktoś to ładnie porównał do wytwarzania garnków. Nie robimy konkretnego garnka, tylko uczymy się w jaki sposób ugniatać glinę. Więcej o zasadach CodeRetreat można przeczytać  na stronie CodeRetreat Wrocław  i na blogu Herbi’ego.

Inicjatorem całego zamieszania był Grzegorz Dziemidowicz który rzucił pomysł, który został podłapany przez Wrocław JUG i Grupę Kunszt. CodeRetreat z założenia powinien być bezpłatny i tak też było. Organizatorzy wykonali kawał dobrej roboty. Brawo!

Wydarzenie odbywało się w Hotelu Patio we Wrocławiu. O 8.00 rano była rejestracja uczestników. Przyszło 51 z 60 zarejestrowanych osób, mimo wielu e-maili proszących o potwierdzenie przybycia. Nie przyszedł nikt z listy rezerwowej, a szkoda, bo było jeszcze trochę miejsca i nawet posłuchanie / przypatrywanie temu co się dzieje mogło by być całkiem pouczające. Po rejestracji można było się rozłożyć z komputerem na jednej z dwóch sal. Około 8.30 było przywitanie, parę słów o sponsorze i wytłumaczenie zasad. Następnie dobraliśmy się w pary i o 9.00 zaczęliśmy kodować. Pretekstem do pisania była Gra w życie.

Na początkowych sesjach trafiałem na początkujących w temacie TDD (które między innymi ćwiczyliśmy), wiec dzieliłem się swoją wiedzą. Nie znaczy to, że nic z tego nie wyniosłem, bo zawsze można się choćby nowego skrótu klawiaturowego nauczyć, lub innego toku myślenia. Później trafiałem na osoby z podobnym do mojego poziomem rozeznania tematu i można było już coś konkretniejszego poćwiczyć. Po każdej sesji kodowania był czas na retrospektywę, podczas której dzieliliśmy się swoimi spostrzeżeniami i odczuciami podczas wspólnego kodowania.

Po 3ciej sesji był obiad i dłuższa przerwa. Jedzenie było dobre i z deserem, przygotowane przez hotel. Po przerwie Szczepan Faber prezentował jedną ze szkół mokowania w testach. Dzięki temu w kolejnych sesjach postanowiłem skorzystać z mockito i w końcu miałem okazję je poznać (przynajmniej podstawy). Na przyszłość mogła by być jeszcze jedna tego typu prezentacja.

Całość skończyła się planowo przed 17.00. Pod koniec było losowanie gadżetów od sponsora, podsumowanie i dyskusja na temat co się podobało, a co nie. Był jeszcze pomysł zostania i zrobienia jeszcze jednej sesji, ale chętni się nie znaleźli. Sześć sesji kodowania okazało się wystarczające i ja pod koniec miałem już dość.

Wieczorem była jeszcze impreza integracyjna w klubie Ambra (podziemia hotelu Patio). Było dużo piwa do odebrania przy barze, więcej niż nasza moc przerobowa mogła obsłużyć. Na imprezie można było spokojnie porozmawiać o sprawach organizacyjnych, planach na przyszłość itp. To był bardzo udany dzień i wieczór.

W trakcie całego dnia poznałem różne podejścia w jaki sposób można ugryźć dany problem i nie sądziłem, że na tyle sposobów można go rozwiązać. Stwierdziłem również, że nie mógłbym razem z Szymonem w parze pracować. Tzn. On twierdzi, że się da, tylko musielibyśmy trochę spoważnieć i bardziej profesjonalnie do tego podejść. Wydaje mi się, że tak by musiało być.

Co ciekawsze jeszcze to, że podczas sesji gdzie trzeba było pisać kod na maks 4 linijki było bardzo ciężko. To ograniczenie bardzo utrudniało myślenie i pisanie. Jednak podczas kolejnego innego ćwiczenia, po fazie refaktoryzacji, udało nam się osiągnąć 4linijkowe metody, przy czym to nie było celem ćwiczenia, tylko tak wyszło samo z siebie naturalnie. Niektórzy na retrospektywie mówili, że udawało im się niemal wszystkie rzeczy na raz otrzymywać i nie sprawiało to problemu. Trzeba dążyć do takiego ideału.

Poniżej co udało mi się poćwiczyć / poznać na CodeRetreat:

• Programowanie w parach
• TDD
• Mockito
• Ping pong pair programming
• Tworzenie kodu maks 4 linijki na metodę i 4 metody na klasę
• Pisanie kodu bez if’ów
• Pisane bez użycia myszki

Podczas warsztatów nie udało mi się wszystkich proponowanych technik poćwiczyć, ale będę w wolnej chwili próbował rozwinąć temat. Moja lista TODO:

• Napisanie gry w życie bez używania liczb
• Szersze poznanie Mockito i innych tego typu wynalazków
• Poćwiczyć pisanie bez if’ów
• Więcej skrótów klawiaturowych poznać
• Pisanie z wykorzystaniem obiektów immutable

Podsumowując polecam bardzo innym uczestnictwo w tego typu warsztatach. Nawet osoby mające na co dzień możliwość programowania w parach znajdą coś dla siebie (nowe osoby do pary, nowe spojrzenie na pewne sprawy). Również osoby kompletnie zielone z TDD i z programowania w parach mogą bardzo wiele się nauczyć dzięki CodeRetreat. Na razie nie ma jeszcze konkretnych planów na kolejną taką imprezę, ale mam nadzieję, że jeszcze kiedyś będę mógł uczestniczyć w tego typu wydarzeniu.

UPDATE:

Inne relacje z CodeRetreat:

Code Retreat 2010 już za nami

Code Retreat 2010 follow up

Pierwsze Code Retreat we Wrocławiu już za nami

CodeRetreat 2010 @ Wroclaw

Code Retreat!

Ponadto:

Zdjęcia

Filmik z CodeRetreat na YT