Pokazywanie postów oznaczonych etykietą nagroda. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą nagroda. Pokaż wszystkie posty

piątek, 30 marca 2012

Nowa ksiazka o testowaniu jednostkowym


Dnia 28 marca 2012 pojawiła sie oficjalnie książka: Practical Unit Testing with TestNG and Mockito napisana przez Tomka Kaczanowskiego. Wspominałem w jednym z poprzednich wpisów (na temat testowania wyjatków), że ta książka nadchodzi. Już oficjalnie jest dostępna do kupienia na practicalunittesting.com do czego zachecam.

Dlaczego o tym pisze?

Powodów jest kilka.

Po pierwsze jest to książka polskiego autora (co prawda po angielsku, ale spolszczenie jest w przygotowaniu), a tych należy wspierać. Łatwiej (podobno) jest napisać książkę techniczną po angielsku i później ją przetłumaczyć na nasze, niż pisać po polsku i później się męczyć.

Po drugie jest to kompletny, uporządkowany i aktualny zbiór technik z przykładami, jak pisać dobre testy. Książka wyjaśnia wszelkie wątpliwości związane z nazewnictwem, konwencjami i dobrymi praktykami, jak i daje wiele cennych wskazówek.

Dla kogo jest ta książka?

Książka jest bardzo dobra dla osób, które chcą właśnie zacząć pisać testy jednostkowe do swojego kodu i nie wiedzą jak wystartować. Książka wprowadza krok po korku do lepszego świata kodu pokrytego testami. Również dla startych wyjadaczy znajdzie się sporo cennych informacji. Dalsze rozdziały książki omawiają zaawansowane zagadnienia ze świata testowania. Tomek wskazuje również dobre praktyki jak pisać testy, a także prezentuje narzędzia powiązane z nimi(jak catch-exception czy testy mutacyjne).

Dlaczego więc się wypowiadam o tej książce, skoro dopiero co się ukazała?

Dobra, dość tej krypto reklamy, czas na konkrety ;)

Powodem dla którego piszę na blogu o tej książce, jest fakt, że brałem udział w jej powstawaniu. Mianowicie robiłem korektę (review) książki, za co dostałem podziękowania uwiecznione na jednej ze stron w książce:
In various different ways a number of people have helped me with writing this book – some by giving feedback, others by comforting me in times of doubt.
Marcin Stachniuk was the first person to offer to review the book in the early stages of its being written, and at the same time the most persistent of my reviewers. He read every part of the book and gallantly overcame the obstacles I frequently put in his way: frequent releases, constant juggling of the contents, minor piecemeal adjustments, etc.
Nadszedł teraz czas podzielenia się moimi wrażeniami ze wspólnej pracy z autorem.

Wszystko zaczęło się na konferencji GeeCON 2011 w Krakowie, Podczas (za)ostatniego dnia konferencji (tzw. Community Day) Tomek miał swoją prezentację pt.: Who watches the watchmen? - on quality of tests. Na prezentacji trochę się wynudziłem, gdyż otarłem się już o większość omawianych tam zagadnień. Pod koniec jednak prelegent pochwalił się, że właśnie pisze książkę o testach. Wówczas jeden z uczestników (nazwisko do wiadomości redakcji) zaproponował, że chętnie by zrobił review jego książki. Bardzo zaciekawiła mnie ta inicjatywa, i mimo iż wszyscy już wychodzili z sali, zostałem chwilę dłużej, aby przysłuchać się rozmowie na temat recenzowania książki.

Tomek zaproponował aby chętni się do niego zgłosili mail’owo, aby ustalić szczegóły współpracy.  I tak to się zaczęło. Stwierdziliśmy, że najlepszą formą wymiany informacji będzie założona na Google prywatna grupa dyskusyjna, poprzez którą Tomek będzie podsyłać nowe wersje książki. Tym kanałem można również podyskutować i wyjaśnić ewentualne kwestie sporne. Rozwiązanie to sprawdziło się.

Preferowanym sposobem zgłaszania uwag, było odsyłanie aktualnego pdf’a ze wstawionymi komentarzami w teksie, w formie żółtych karteczek. Funkcjonalność taką daje nam Foxit Reader. Dzięki temu Tomek widział dokładnie, którego miejsca dotyczy uwaga. Było to również wygodne dla mnie, gdyż fragmenty czytałem na ekranie komputera. Niektórzy zgłaszali swoje uwagi w postaci wiadomości na grupie, ale dla mnie żółte karteczki i tak były lepsze, gdyż dokładniej wskazywały miejsce, gdzie jest coś nie tak.

Na podstawie e-maili naliczyłem jakieś 20 „release’ów” książki, tzn. fragmentów, które Tomek podsyłał do korekty. Początkowo przychodziły pojedyncze rozdziały do czytania, ale lepszym wyjściem, jak się później okazało, było podsyłanie całości. Dzięki temu nie było rozdziałów wyrwanych z kontekstu i było widać ogólnego zarys całości książki, w którą stronę ona dąży.

Koleje wersje pojawiały się z różną częstotliwością. Czasem było kilka w tygodniu, a czasem była cisza przez dłuższy czas. Ale to już była kwestia Tomka jak sobie organizuje pracę nad książką. Ze swojej strony mogę powiedzieć, że często nowe wersje się pojawiały, jak akurat mocno byłem zajęty innymi sprawami i niemiałem możliwości aby usiąść od razu do lektury. Kilka razy dogoniła mnie kolejna wersja i wtedy już trzeba było się zmobilizować i przeczytać to co tam Tomek naskrobał :)

Co do zgłaszanych uwag, to Tomek zazwyczaj je akceptował. Jak nie widziałem poprawy w następnej wersji, to początkowo się czepiałem, że moje sugestie są nieuwzględniane, ale w późniejszym czasie doszedłem do wniosku, że nie powinienem się tym przejmować. W końcu to książka Tomka i Jego koncepcja, a nie moja. Jedynie sprawy edytorsko/estetyczne (zła czcionka, rozjeżdżające się tabelki) były dla mnie bardzo irytujące, ale to chyba przez spędzenie dawniej sporej ilości czasu z LaTeX’em. Tomek postanowił zostawić to sobie na sam koniec, przez co ciągle widziałem te niedoskonałości. To była chyba jedyna pierdółka, która mi troszkę przeszkadzała w naszej współpracy.

Moje zaangażowanie zostało wynagrodzone cytowanymi wyżej podziękowaniami w książce (Dzięki Tomek!). Właściwie to nie nawet nie ustaliliśmy szczegółów współpracy, tzn. co ewentualnie będę z tego miał. Do samego końca nie wiedziałem nawet, czy pojawią się te podziękowania w książce (po cichu na nie liczyłem). W końcu w jednej z ostatnich wersji książki zobaczyłem, że są :) Świadczy to o tym, że moje zaangażowanie było kompletnie non-profit.

Podsumowując współpracę cieszę się, że wziąłem udział w tym przedsięwzięciu. Było to bardzo ciekawe doświadczenie i mogłem przez to poznać proces powstawania książki. Robienie review sprawia wielka frajdę, czego zwieńczeniem jest oczywiście ukazanie się książki „na produkcji”. Szczerze polecam każdemu zaangażowanie się w tego typu akcję.


Btw. Co do relacji z 33 degree (kilka osób już o nią pytało), to musi ona jeszcze poczekać kilka dni, z powodu natłoku innych zajęć (w tym korekty ostatecznej wersji książki Tomka), jak i obecnych sporych zmian życiowych.

wtorek, 29 czerwca 2010

Nazwano mnie db4o Most Valued Professional

Dzisiaj miałem przyjemny poranek. Przeglądając pocztę natrafiłem na list, w którym napisano:
You have been selected as a
db4o Most Valued Professional (dVP) awardee for the year 2010
Oznacza to, że zostałem okrzyknięty tytułem db4o Most Valued Professional.
Skąd taka nagroda?
A no od dłuższego czasu piszę magisterkę, w której wykorzystuję obiektową bazę danych db4o. Produkt ten zaczynał jako inicjatywa open source i później został przejęty przez firmę Versant (która również posiada własną obiektową bazę danych, tyle że komercyjną). Db4o jest dalej rozwijane jako open source i jest budowana silna społeczność wokół tego projektu. W ramach podziękowania za zaangażowanie w tej społeczności (poprzez aktywność na forum, projekty powiązane z db4o, artykuły, tłumaczenia, blogi, itp.) około 60 osobom został przyznany tytuł: db4o Most Valued Professional. Jest on przyznawany na rok, i potem trzeba go ponowić. Ja dostałem go na 2010 rok.
Po za informacją na stronie dVP Directory 2010 i ewentualnym wpisem w CV przyznanie nagrody wiąże się z otrzymaniem gadżetów od db4o lub gratyfikacji pieniężnej. Czuję się zaszczycony tym wyróżnieniem i postaram się dopieścić aplikację, która przyniosła mi to wyróżnienie, najlepiej jak potrafię. Będę również dalej propagował ideę obiektowej bazy danych db4o.
Na zakończenie podkreślę, że nie wypełniałem żadnych formularzy, aby dostać to wyróżnienie, tylko poinformowałem koordynatora społeczności db4o, o moim projekcie i trochę na forum się udzieliłem. Cieszę się, że zostało to docenione i tym bardziej jest miło zaskoczony z tego.