IceBoar to mój pierwszy projekt Open Source, który wylądował w repozytorium maven central. Dodatkowo był on finansowany i pisany na zlecenie Roche, więc mamy połączenie przyjemnego z pożytecznym.
Co robi IceBoar? Najłatwiej wyjaśnia to poniższy diagram ze strony projektu.
Gdy użytkownik kliknie linka na stronie www, ściągany jest plik JNLP. Zamiast uruchamiać od razu docelową aplikację, uruchamia on Ice Boar’a. Ten najpierw ściąga spakowaną Wirtualną Maszynę Javy (musimy ją wcześniej sami przygotować i udostępnić do ściągnięcia). Następnie rozpakowuje ją (ale nie instaluje w systemie), ściąga docelową aplikację wraz z zależnościami i uruchamia ją. Aplikacja jest już uruchamiana po za procesem web start’a (javaws / jp2launcher), więc IceBoar może zakończyć swoje działanie.
Podoba się? Mam nadzieję, że tak!
Dodatkowo zaimplementowałem mechanizm cache’owania ściąganej JVM’ki i rozpakowanej JVM’ki. Dzięki temu kolejne uruchomienie nie będzie musiało ponownie pobierać tego pliku. Będzie to tak długo działać, dopóki ktoś nie wyczyści katalogu temp.
Pobierane JAR’y są chache’owne z automatu przez mechanizm czystego web start’a, więc nie trzeba było tego implementować. Co prawda w logu wypisuje się, że je pobiera, ale tak na prawdę są one brane z cache’a web starta. Wystarczy porównać czasy pierwszego i drugiego uruchomienia.
Jak zacząć przygodę z IceBoar’em? Sugeruję przyjrzeć się przykładowemu projektowi: ice-boar-demo. Nie korzysta on co prawda z Webstart Maven Plugin’a i setup jest trochę czasochłonny (patrz Readme), ale prezentuje dokładnie to co potrzeba. Może kiedyś zrobię przykładowy projekt ze wspomnianym Maven’owym plugin’em. Kwestia tylko gdzie i czy można udostępniać spakowane JRE?
Tak więc zachęcam do przeglądania kodu, testowania, zgłaszania błędów, Pull Request’ów i dzielenia się feedbackiem. Wszystko jest mile widziane.
